Op zoek naar een ander

Voor mijn twee liefdes had ik nog nooit gehoord van het woord polyamorie. Onze relatie is niet ontstaan van uit een bewust verlangen om polyamoreus te zijn. Noch zijn mijn partners bewust samen gaan zitten om het idee uit te werken hoe een derde in hun relatie te kunnen toevoegen. Zij waren al 15 jaar samen en hadden al heel wat relatie hordes genomen toen ik om de hoek kwam kijken. Ik zat in een fase waarin ik dingen van mezelf aan het ontdekken was en daar was Zij er een van was. Biseksueel wilde ik mezelf al helemaal niet noemen, hooguit nieuwsgierig en baldadig.

Zoektocht
Zij en ik dachten veilig en vrijblijvend te kunnen ontdekken en genieten, no strings attatched. Dat er een achtbaan aan emoties op zou volgen hadden we geen van allen echt voorzien. Na een stormachtige fase volgde een berusting in het feit dat we van elkaar houden en een zoektocht naar hoe dat vorm te geven. De relatievorm die wij daaropvolgend kozen kwam met het label polyamorie.

Nu weet je inmiddels waarschijnlijk wel dat ik wars ben van labels en daarom wilde ik met de hele 'polyamoriegemeenschap' ook niks van doen hebben. Echter nu we gesetteld zijn en een basis bij elkaar hebben gevonden rijst soms de vraag; hoe doen andere dat nu? Zijn er anderen zoals wij? En dan komt er dus toch de zoektocht; wat is polyamorie, hoe geeft 'men' daar invulling aan. In Nederland vind je online coaching en informatieve sites zoals onder andere; Liefdedelen.nl Groothartcoaching.nl en polyamorie.nl. Maar ook van uit Amerika komen diverse blogs (oa the lifestyle coaches) die voor mij ook verhelderend werken. Zo lees ik op the lifestyle coaches dat wij blijkbaar passen in de groep :

b.      Egalitarian, where each relationship within the triad is equal on all levels (gelijkwaardig)
c.       Poly-fidelity, where no can date outside the triad (trouw aan elkaar)

Toekomst

De boodschap van de lifestyle coaches blog (deel 1 van drie, dus ik hou jullie op de hoogte) is bespreek wie welke rol vervult, wat de wensen van elke partner zijn en hoe ieder de toekomst ziet. Dat is best een hoop vragen voor een eerste date zou ik zeggen! Maar wel vragen die essentieel zijn. Ik moet heel eerlijk toegeven dat bij het gezamenlijk uitspreken van onze wens om het samen te proberen ik echt niet wist hoe ik onze toekomst zag. We namen de weken en maanden zoals ze kwamen. Langzaam kwam het vertrouwen dat we werkelijk een toekomst aan het opbouwen zijn.

Fantaseren

Soms fantaseren we over een hoeve of een haciënda, u-vormig met genoeg ruimte voor bezoek. Misschien wel met een kangoeroewoning (we leven immers in een participatie maatschappij waar we steeds meer voor onze naaste zullen moeten gaan zorgen). Een mooi stuk land waar we rust en vermaak kunnen combineren. Zo ver zijn we nog lang niet maar we leven er langzaam naar toe. We durven te plannen en aan die toekomst te denken, en te werken. Dat betekent voor mij dat we enorm gegroeid zijn.

Maar wie leeft er nu nog meer zo? Waar is die ander? Wij zijn ze nog niet tegen gekomen. Dus als jij je herkent in ons verhaal dan zouden we graag eens een kop koffie samen willen drinken en ervaringen uit willen wisselen!